Benvidas, benvidos, amigas e amigos

A paz é o camiño, e facemos camiño ó andar. A paz é un descubrimento, non unha conquista, dicía, Raimon Panikkar. A guerra e a violencia non son fatalidades biolóxicas. Aprendemos a ser violentos. Por iso temos que "desaprender" para ser pacíficos, que non submisos, nin súbditos, nin mansos. Federico Mayor Zaragoza di que a aprendizaxe da democracia é a pedagoxía da paz. E María Zambrano afirmaba que a paz é moito máis que unha toma de postura, é unha auténtica revolución, un modo de vivir, un modo de habitar o planeta, un modo de ser persoa.
A paz como cultura...

8 feb 2011

Veos, gorras, uniformes, regulamentos... o caso de Arteixo

   Empezo por confesar que non coñezo os detalles, tan só o que aparece na prensa, que non sempre reflicte a verdade. Polo mesmo, estas reflexións, poden poñerse en suspenso, a falla de maior e mellor información. O caso preséntase da seguinte maneira. Parece que o colexio ten aprobado un Regulamento que prohibe usar, nas aulas, gorras, veos e demáis complementos que cubran a cabeza. Parece tamén que, de repente, agora, da noite para a mañán, unha nena de 11 anos, "decide" poñelo veo que cobre o seu cabelo. O colexio aplica o Regulamento e sanciona á rapaza cunha falta que pode implicar a perda de escolaridade por uns días e a expulsión. Ata aquí os feitos, repito, os que transmiten os medios.
   Non sei, polo tanto, si o rigor na aplicación das sancións é igual, por unha gorra, unha panoleta ou o veo. Tampouco sei as medidas previas promovidas polo centro coa nena e cos seus pais. Moito menos coñezo si é unha imposición do pai ou unha decisión da nena, máis ou menos influída pola súa familia.
   Sen embargo, o que chama a atención son as medidas sancionadoras, porque afectan directamente contra un dereito fundamental como é o da educación. Non é precisamente a mellor sanción, a máis educativa, separar á nena do seu grupo, excluila temporalmente, expulsala.
   Tampouco parece razoable que un Regulamento de Réxime Interno poda entrar en contradicción coas leis e coa Constitución. Existen sentenzas nesa liña e experiencias práticas de que sempre resulta máis eficaz, convencer que impoñer.
   ¿Alguén pode imaxinar que en Melilla ou en Ceuta os regulamentos de réxime interno dos centros escolares prohibiran o uso do veo? Pois dependen do MEC. ¿Existe algún problema en Melilla ou en Ceuta polo uso libre do veo?  Impide o normal desenvolvemento das clases?. Porque si fose así, desde logo que habería que defender, por riba de todo, o dereito á educación, como dereito básico e fundamental garantido pola Constitución e os Estatutos.
   Pois non. En Ceuta e Melilla, como en moitos outros lugares, o veo, non impide o normal desenvolvemento das clases. E si nalgún caso o impedira, por exemplo, en Educación Física, habería que pedirlle que o sacara e que levara a vestimenta axeitada e común.
   Todo parece indicar que queremos ser máis papistas que o propio papa. Que nos molestan os signos distintivos doutras culturas e relixións, que añoramos a uniformidade, sen percatarnos de que os tempos están cambiando e de que a tolerancia é a virtude que fai posible a paz e a convivencia democrática, recoñecendo que a pluralidade, a diversidade, son riquezas, non lastres ou impedimentos.
   Os regulamentos están ó servizo da educación e das persoas, non ó revés. Tamén están para cumprirse, mentres non se cambien. Quizáis alguén debera informar sobre o que poden e non poden aprobar os Consellos Escolares en materia regulamentaria. E modificarse, si fose preciso.
   Si se trata dunha imposición paterna, ahí é onde temos que traballar, ademais de coa nena, non precisamente, negando a escolaridade, porque somos educadores e educadoras, e falamos dunha menor.
   Dialogar, escoitar, recoñecer, respetar, compartir, son virtudes para aprender a convivir, especialmente, co diferente, co distinto, pero qué difícil resulta, que pereza da... o máis fácil, ordeo e mando, prohibición, sanción, intolerancia... todos iguais, calificados e clasificados, ordeados, disciplina castrense ou confesional, cánto sabemos diso...
   Compre lembrar que sempre collemos máis abellas con mel que con  fel...

No hay comentarios:

Publicar un comentario