Josep Anglada i Rius, fundador e presidente do partido Plataforma per Catalunya, non merecería comentario algún, nin sequera satírico, se non fose porque é un síntoma de algo moito máis preocupante que pode correr como un regueiro de pólvora no futuro inmediato. Este individuo representa a punta dun iceberg moito máis oculto que non se circunscribe a Cataluña. Concelleiro en Vic, foi militante de Fuerza Nueva, candidato do Frente Nacional ó Parlamento Europeo e, na actualidade, lidera unha forza política con representación en diferentes concellos cataláns polo que non creo que podamos cualificalo de simple "anécdota curiosa" no panorama político español.
O seu discurso xenófobo e discriminatorio está calando en ámbitos con forte presenza de inmigrantes. Aproveita calquera ocasión para alimentar o odio, particularmente, contra dos musulmáns. Nos seus actos repite con reiteración e moito entusiasmo, en catalán e español, cousas como "Vainos tocar ós valentes expulsar ós musulmáns do noso país" ou " Aquí xa non cabe un so inmigrante máis". O seu ideario ultra dereitista pode lerse en "Sin mordaza y sin velos ", publicado en 2010, onde carga contra o que denomina "islamización" da sociedade catalá e alerta do perigo no que se atopa, segundo el, a democracia.
No seu blog, tamén en catalán, podemos comprobar que o seu pensamento non está tan lonxe do que, cada vez con máis frecuencia, escoitamos na rúa: España estase enchendo de mouros, veñen a quitarnos o traballo, a aproveitarse da seguridade social, cobren as súas nenas con veos, queren construír mesquitas e chamar publicamente á oración... ¡onde imos a parar!.
En Salt, recentemente, protagonizou un incidente na rúa ó querer entrar no salón de plenos, foi insultado e ameazado, por persoas que reclamaban o dereito da comunidade musulmá a ter os seus espazos para o rezo. A súa aparición diante do concello catalán, ben cuberta polos medios, saíu en prensa e televisión, dando de Anglada unha visión de vítima perseguida e acosada.
O avance de Plataforma per Catalunya nas últimas eleccións municipais debería facernos reflexionar, a todas e todos, sobre as súas perspectivas si finalmente, como anuncia, decide presentarse ás Xerais do 20N.
Existe un caldo de cultivo na sociedade española, tamén entre a mocidade, que a pouco que se alimente pode explotar. Ideas como que non se pode tolerar que os musulmáns chamen á oración publicamente nun país cristián, que non podemos permitir que saian dos galpóns, pisos e naves industriais dos arrabais onde están confinados para rezar, ou aceptar o igual tratamento que a igrexa católica na educación e o libre uso do hiyab, por exemplo, están moito máis estendidas do que pensamos.
Educar para a interculturalidade, para o diálogo, para o entendemento e o respecto, para a comprensión mutua, desde o coñecemento, coa perspectiva dos dereitos humanos, é unha necesidade moito máis apremiante do que cremos, nas familias e nas escolas, tamén na sociedade, nos medios e na publicidade, nas pantallas, non só como política preventiva, senón como parte das virtudes cívicas necesarias para convivir pacificamente nunha sociedade democrática.
Cando escoitamos que a Educación para a Cidadanía e os Dereitos Humanos está condenada a desaparecer sentimos unha enorme decepción porque a nosa experiencia indica que esa materia, limitada a un curso na primaria e a dous na secundaria, resulta absolutamente insuficiente para abordar problemas e conflitos como os explotados por tantos Angladas que nos rodean, aínda que non se signifiquen tanto como o político catalán.
En Mein Kampf, que en galego poderiamos traducir por "A miña loita", publicado en 1925, Adolf Hitler, xa manifestaba que "a raza aria é incompatible coa raza xudía". case que ninguén o tomaba en serio. O 30 de Xaneiro de 1933, oito anos despois, era elixido Chanceler de Alemaña nun goberno de coalición. O resto xa o coñecemos...
No hay comentarios:
Publicar un comentario