Jesús Vázquez Abad, o demócrata.

  

 O pasado 23 de Setembro, o diario EL PAÍS publicaba unha entrevista co Conselleiro de Educación e Ordenación Universitaria, Jesús Vázquez Abad cun titular certamente provocador e insultante para moitos sectores da cidadanía galega. Dicía: "Los que se oponen al decreto del gallego no son demócratas". Non podía ser máis oportuno. Respondía así ó auto do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) que considera ilegal o coñecido como decreto do plurilingüísmo, particularmente, a enquisa realizada ós pais e nais do alumnado de educación infantil sobre o idioma vehicular. Non é a primeira vez que os tribunais de xustiza fallan contra de decisións políticas da Consellería.

   Nin corto nin perezoso, Abad, deslinguado, foi moito máis alá: "Quienes se oponen a ella están fuera del sistema democrático y de las leyes que ellos mismos votaron". Veña, ei carballeira!!!. 

   Mais continuou, como un auténtico hooligan, víndose arriba: "Se están descubrindo día tras día y a las pruebas me remito cuando apoyan a grupos terroristas".

   Este individuo, que chegou a Conselleiro polo cota ourensán, leva facendo méritos diante do seu xefe, Alberto Núñez Feijóo, desde o primeiro día. O seu descoñecemento do sector educativo, especialmente, do non universitario, é tan elocuente que, na anterior lexislatura, correuse o dito aquel de "Mira quen manda na Consellería", en referencia a un Director Xeral que ía para conselleiro pero, cousas das cotas, tivo que aceptar, por un tempo, ser un subalterno de Vázquez. Non aguantou moito.

   Jesús Vázquez Abad, como demócrata de novo cuño, non sabe escoitar, goberna por decreto, ordeno e mando, pasa dos órganos colexiados, da Mesa Sectorial de Educación, do Consello Escolar de Galicia, do Observatorio Galego da Convivencia Escolar, ou mesmo do TSXG. Acóchase, fuxe do Parlamento, prefire falar sen oposición, rodeado de aduladores, de cámaras e medios afíns, que compra coas axudas que reparte, e minte máis que fala. 

   Pero, sobre todo, sinte inquiña polo ensino público, polo seu profesorado, aínda que coa boca chea, de cando en vez, lanza falsas loubanzas sen credibilidade algunha. Recortou presupostos públicos mentres reforzou os concertos privados, mesmo segue a financiar a centros sectarios, do OPUS DEI, que segregan ó alumnado por sexo, vulnerando sentencias firmes dos tribunais de xustiza. Pechou escolas públicas, diminuíu docentes, máis de 1.000 nunha lexislatura. Desmantelou por completo a estrutura de formación do profesorado en servizo. 

   E en materia de convivencia escolar actuou con vergoñento cinismo. Usou a chamada Lei de Autoridade para colar, pola porta gateira, a primeira enquisa ós pais, sobre o galego. Cargouse todo o avanzado polo goberno bipartito, o Plan Integral de Mellora da Convivencia Escolar, os Plans de Convivencia de Centro e o Observatorio, un modelo consensuado con máis de 40 entidades da comunidade educativa, pais e nais, profesorado, alumnado, MRPs, Consello Escolar, sindicatos do ensino... e rubricado publicamente polo propio presidente Pérez Touriño. Por non falar nada da cultura propia que aborrece e teme.

   Ben, pois este individuo, pola súa práctica o coñecemos, ven dar agora leccións de democracia, de diálogo, de pacto e de entendemento, de concordia, presumindo de demócrata, acusando e insultando á cidadanía, a toda aquela que non comulga coas súas rodas de muíño. Os que discrepamos coas súas políticas, para el, non somos demócratas e mesmo apoiamos a grupos terroristas. Probablemente, Jesús Vázquez Abad, na liña de que todo o que non pensa como el, é ETA, acabe por considerar que, nosoutros, o propio Seminario Galego de Educación para a Paz, a quen quixo destruír, por activa e por pasiva, tamén somos ETA, ou compañeiros de viaxe... que infamia.

   Coñecín a tódolos conselleiros de educación da Xunta de Galicia, desde os primeiros anos '80. Gardo bos recordos de moitos deles, coa maioría compartía poucas cousas. Con algúns, máis. Cacharro Pardo, Vazquez Portomeñe, María Jesús Sainz, Suárez Vence, Piñeiro Permuy, Celso Currás, Laura Sánchez. Podo asegurar, con certo coñecemento, que Jesús Vázquez Abad, é o último e o peor de todos. Tamén pasará, aínda que o estrago será moito maior, por desgraza. 

   Das declaracións no País, non se retractou nin o fará. Como bo demócrata de toda a vida, non o necesita. Os terroristas somos os outros. 

   Por certo, a foto que encabeza este artigo non é unha montaxe. Parabéns ó seu autor porque recolle, meridianamente, a catadura moral da personaxe, criado na camada da nova democracia do PP.